"The World´s Most Dangerous Road" eindigt in een apenreservaat!

Tot anderhalf jaar geleden was dit werkelijk de meest dodelijke weg op aarde, jaarlijks vielen hier honderden slachtoffers, te wijten aan de smalle weg en de tot 800 m diepe ravijnen er naast. Het was vroeger de hoofdweg voor alle verkeer dat naar La Paz moest, nu is het vooral een downhill ride voor toeristen, die hier dan ook massaal op afkomen!!

Maar het is nog steeds niet zonder gevaar, sinds 2000 zijn er al een vijftigtal mountainbikers in de afgrond gereden met dodelijke afloop. De laatste een kleine week voor wij aan onze 64 km lange afdaling beginnen. Hij was aan het "spelen" met zijn broer!!! We zijn gewaarschuwd.

Nadat we van een hoogte van 4800m gestart zijn, belanden we na drie uur 3500m lager (soms tegen snelheden van 80km/h voor de waaghhalsen) en kan iedereen genieten van een welverdiende pint om het stof weg te spoelen, WE SURVIVED IT!!!!

Het is een zalig gevoel, van de koude altiplano in de warme jungle terechtkomen. Na een dikke maand koude tenen ruilen we onze fleece tegen een "marcelleke" en besluiten hier enkele dagen op te warmen. En waar kunnen we dat beter doen dan in "La Senda Verde", een dierenreservaat waar misbruikte of verwaarloosde dieren terecht kunnen. We installeren ons in de "casa de arbol" (lees: de boomhut) en voor we het beseffen zit er een aap in onze nek, een coati in onze broek en een papegaai in onze hut.

Het zijn drie "beestige" dagen hier, maar wanneer de muggen en vooral zandvlooien zo hebben toegeslaan dat er op ons lijf geen cm meer te vinden is waar geen beten op staan, lijkt het ons hoog tijd om terug naar het koude La Paz terug te keren.